Crystal River

Na twee dagen vertrekken we van Clearwater Beach naar Crystal River. Een niet zo’n lange rit van ongeveer een uurtje. Onderweg komen we weer van alles tegen. Bij Homosassa ziet Ber een soort markt en geeft een zwier aan het stuur.

Het blijkt dat we zijn aanbeland bij Swap ‘o Rama howard’s fleamarket. Ofwel een vlooienmarkt. Het is leuk om te zien en mee te maken. Zelfs puppy’s! Al vinden die de warmte minder interessant. Een echte Trumpfan probeert haar waar te slijten, een ander verkoopt tweedehands snuisterij. Het lijkt er op dat de opvallende oude mensen hier wat proberen bij te verdienen om rond te komen. Ook deze mensen zijn weer alleraardigst vriendelijk. 

We vervolgen de weg, stoppen nog even bij een Chevrolet dealer en dan is al snel ons Hotel Hampton Inn in beeld. Een super luxe hotel waar we ons wel even vermaken. 

Na even te zijn bijgekomen gaan we nog even on tour. We komen bij nog een fleamarket en lopen daar ook even rond. Wat zou m’n moeder hier van genoten hebben. Echt voor haar een walhalla. Ik realiseer me voor mijzelf dat juist dit Mn drive is voor deze reis. You only live once. FALSE you live every day and die once.

Daarna stoppen we bij Ollie’s Bargain, een Outletstore met van alles en nog wat. We slaan lekkernij in en zitten dan vrijwel naast Wildlife State Park.

Dan kunnen we dat natuurlijk niet overslaan en parkeren de auto. Via een tram (lees pick-up met wagonnetjes) worden we door de wildernis naar de ingang gebracht.

Eenmaal binnen hebben we al snel een Avifauna 3.0 gevoel. Alleen naast de vogels dan ook nog de Bruine Beer, Alligators, Lynx, Panter en uiteraard de Manatees. Een leuk park wat zeker de moeite waard is.

Net naast het park ligt een prachtige creek waar locals duidelijk van de zondag genieten. Boten, zwemmen (zitten hier gewoon krokodillen en manatees😱). Leuk om even te aanschouwen maar wij houden de voetjes droog. Om wat te eten stoppen we bij een Roadhouse.

Cody’s Original Roadhouse is wel het meest fantastische restaurant wat we gezien hebben.  Binnen is het overvol en een gezellige sfeer. Al snel krijgen we een plaatsje toegewezen. Het is hier overigens gebruikelijk te wachten tot dat ze je naar een tafel brengen. Zelf plaatsnemen is not done. 

We zijn de enige buitenlanders merken we. De Amerikanen doen zich hier op de zondag avond tegoed aan het heerlijke eten wat er geserveerd wordt. Vrijwel iedereen doet het overige eten in een doggiebag om mee te nemen. Dat zie je bij ons niet terwijl het hier heel gebruikelijk is.  De spareribs zijn onovertreffelijk en de steak super mals. 

We sluiten af met een duik in het zwembad van het hotel. Weer een topdag!